Malûm insan nefsi ortak kelimesini pek sevmez.
Hep bencidir, bencildir.
Gerekli ruhi gelişimi gösterememiş olanlar da ortaklığın resmi boyutlar da olması dahi paylaşmayı zorlaştırır. Nedense her ortak ben bu oluşuma daha fazla katkıda bulunuyorum, neden eşit kâr paylaşımına gireyim sevdasındadır.
Ekonomik olarak tatlı hayaller ile başlayan iş ortaklıkları da nadiren yürüdüğüne şahit oluyoruz. Ancak kurumsallaşmayı becerebilen ekiplerin birlikteliklerinin çoğunu bunun dışın da tutabiliriz.
Ortaklıklar ile büyüme sadece kendi kasasını düşünmeyen ülkenin geleceğine de eserler bırakmak isteyen bireylerin harcıdır. Onlar torunları içinde çalışan, paylaşmayı seven insanlardır.
“Bir elin nesi var iki elin sesi var” deyip bu sesi ortak bir ahenk ile paylaşmaktan gocunmadan yürütebilmek sağlam yürekler ister.
Paylaşamayan ortaklık yapamaz.
