BAHARI BEKLEYEN KIŞ
Ormanın bittiği noktada dağda bitti. Gökyüzüne baş vermiş bir kayanın üzerinde ormanının derinliklerine dalmış gözlerim. Yükseklerdeyim ve bir film şeridi gibi önümden geçen düşüncelerden yakalayabildiklerimi dağcı çantamın içine doldurarak kulübeme doğru yola revan oldum. Geldim, ısındım ve yazıyorum:
Ayılar kış uykusuna yatmayıp bütün kış yazı takip etti.
Kurtlar inlerine girmeden ailecek vadide dolaşmayı bırakmadılar, tilki kurnazlığını unutturan kara kışta tir tir titriyor.
Kuşlar büzüşmüş dallarda çaresiz, sincaplar bir cevizin peşinde karda izlerini bırakarak yaz duasına çıktılar.
Tavşan zıplamayı unuttu bir heykel gibi avcıyı bekliyor, yaban eşekleri inatları uğruna bataklıkta kala kaldılar, ortalıkta bir sinek dahi görünmüyor.
Hepsi de düşman kardeşler gibi inlerine çekildiler.
Kar eridi, hayatın ışığı hayvanların üzerinden elini çekmeden bahar geldi, bütün çekememezlikleri serbest bıraktı.
Hepsini hırlamaları ayyuka çıktı.
Ah bahar sen buna lâyık değilsin ama savaş başladı.
Senin varlığını sabırla bekleyen çiçeklerin tomurcukları kuşları davet için duaya başladılar.
Arılar meydana daldı.
Bal gözlü dünya güzellikleri balları toplamak için gecenin ayını kendilerine şahit kıldılar.
…ve bilge doğa, insanlığa sunacağı ulvi fazilet olgularını bir bir ortaya saçtı.
Tüm canlılar ilâhi emri duydu ve beklemeksizin o sesin efsunlu davetine koştular.
Ellerinde keşküller, herkes nasibi kadar aldı.
…ve ortalık toz duman oldu.
Hâl ’in demlendiği o anda, sükût ehli yalnız kaldı.
…ve kar erimemek için direniyor.
Güneş pek nazlı,
…ve cemreler vakitlerini beklerken,
Zaman durdu.
SEN YAPARSIN
Hizmetin karşılığını istemek tüccarlıktır yapma
Yapma kapama ilâhi takdirin sana sunulan elini
Gönüllerde isyan nifak gökyüzüne saçıldı ilâhi yağma
Buysa derdin işte kırdın nefsinin o sağlam bildiğin belini
Emre Hanzade
Günün Sözü:
“İnsan o dur ki, bir başkasının incitişiyle incinmesin, ve insan o dur ki, incitilmeye müstahak olanı incitmesin.
Hz. Mevlâna
Unutma:
“Bedenin rahata düşkünlüğü ruhunun neşesini kaçırtır. Bedenin için harcadığın onca boş vakit, ruhun gelişiminde gerekli olan zamanı çalar.”
Emre Hanzade